- Rozumiem - stwierdzi³a uœmiechaj¹c siê uspokajaj¹co do kotki - Dobra jesteœmy - stwierdzi³a staj¹c przed centrum - Dobra to najpierw na zakupy, a póŸniej do restauracji dobrze? - spyta³a b³agalnym tonem.

- Dobra to idziemy têdy - stwierdzi³a ci¹gn¹c bia³ow³os¹ za rêkê. Po chwili zauwa¿y³y doœÌ du¿y neon. Wskazywa³, ¿e trafi³y. Mimo próœb bia³ow³osej szatynka zaci¹gnê³a j¹ do rega³ów z ekskluzywnymi rzeczami i kaza³a coœ wybraÌ. Sama tylko usiad³a na jednym z drapaków i uwa¿nie wpatrywa³a siê w przyjació³kê g³aszcz¹c swoj¹ lwice.

Z zastanowieniem obejrzaÂła kaÂżdy przedmiot jednak nie mogÂła siĂŞ dalej zdecydowaĂŚ - A moÂże Akuma nam pomoÂże? - spytaÂła opiekunkĂŞ. Lwica natychmiast podeszÂła i powiedziaÂła
- Najlepiej bĂŞdzie jeÂśli twoja pani wybierze wzĂłr, a ty kaÂżdy z drapakĂłw wyprĂłbujesz - stwierdziÂła.

Kotka wskoczyÂła na drapak. ByÂł na tyle duÂży, Âże mogÂła spokojnie siĂŞ na nim zmieÂściĂŚ, wiĂŞc spokojnie stwierdziÂła - Mnie siĂŞ podoba.
- ÂŚliczny jest... - dodaÂła Emily, a po chwili skierowaÂła wzrok na inny - Akuma! Patrz ten jest prawie identyczny, tyle, Âże ma fioletowy kolor - stwierdziÂła oglÂądajÂąc przedmiot. Lwica obeszÂła go uwaÂżnie i pokiwaÂła gÂłowÂą - To co? Bierzemy je? - spytaÂła dziewczyna, biaÂłowÂłosa pokiwaÂła w milczeniu gÂłowÂą. Szatynka przyciÂągnĂŞÂła specjalny wĂłzek i zaÂładowaÂła naĂą oba drapaki - To teraz legowisko...  - stwierdziÂła rozglÂądajÂąc siĂŞ. Po chwili zauwaÂżyÂła odpowiedni dziaÂł i tam teÂż pod¹¿yÂła. Tenshi od razu podbiegÂła do duÂżego koszyka, w podobne jak drapak wzory. Emily jednak zaÂśmiaÂła siĂŞ tylko i stwierdziÂła - Tenshi weÂź ten sam tylko z lepszych materia³ów - stwierdziÂła pokazujÂąc Âładniej pleciony, z milszym podszyciem. Kotka obwÂąchaÂła go i za zgodÂą pomaraĂączowookiej wybraÂła - Dobra teraz smycz i obroÂża - stwierdziÂła szatynka.

- ÂŚliczne sÂą - stwierdziÂła kocica z luboÂściÂą.
- N oto weŸcie te i jeszcze jakieœ... Bo przecierz w ka¿dej chwili mog¹ siê zerwaÌ - powiedzia³a niebieskooka, Akuma zaœ w tym samym czasie jakimœ cudem œci¹gnê³a komplet z ostatniej pó³ki i wrêczy³a go opiekunce. By³ czarny z ozdobami z prawdziwego z³ota - Ty, a mo¿e weŸmiecie jeszcze jeden taki? - zapyta³a dziewczyna.

- Dobra teraz miseczki i moim zdaniem najlepsze s¹ tamte - stwierdzi³a wskazuj¹c na dwie du¿e i niepozornie wygl¹daj¹ce miseczki ze stali nierdzewnej - Akuma ma takie do dziœ - stwierdzi³a ³aduj¹c je na wózek, którego ko³a ugina³y siê pod ciê¿arem zakupionych rzeczy - Dobra... To jeszcze tylko karmy, zabawki i akcesoria dodatkowe mebelki kiedy indziej, np. za tydzieù - zaœmia³a siê - Ok... No wiêc tu mamy karmy - stwierdzi³a. Bia³ow³osa zauwa¿y³a, ¿e wziê³a po dwa opakowania ka¿dego ze smaków jednej firmy, ³¹cznie wysz³o 6 opakowaù po 5 kg. ka¿de. Dalej powêdrowa³y do czêœci z zabawkami - Dobra. Bierz wszystkie z pó³ki nr. 6, bo s¹ najlepsze - stwierdzi³a chwytaj¹c pierwsze dwa elementy. Tych by³o ³¹cznie 10.
- To co do kasy? - zapytaÂła Akuma, a jej opiekunka kiwnĂŞÂła gÂłowÂą.

- Dobra no to p³acimy - stwierdzi³a. Najbardziej szokuj¹ce by³o to, ¿e zamiast jak ka¿dy stan¹Ì w kolejce przepcha³a siê przez t³um ludzi oblegaj¹cych kasê. Kiedy sprzedawczyni pozna³a sta³¹ klientkê obs³u¿y³a j¹ w pierwszej kolejnoœci
- 1747 zÂłotych Emily - powiedziaÂła. Dziewczyna wyciÂągnĂŞÂła kartĂŞ, ktĂłra [Sakebi jeszcze o tym nie wiedziaÂła] uprawniaÂła jÂą do darmowych zakupĂłw:
- A i dostarczcie to jeszcze do mnie do domu - odparÂła na odchodnym - Dobra to teraz na pizzĂŞ! - zawoÂłaÂła ciÂągnÂąc biaÂłowÂłosÂą za rĂŞkĂŞ.