- JesteÂśmy! - zawoÂłaÂła niebieskooka wchodzÂąc do budynku. MĂŞÂżczyzna siedzÂący na krzeÂśle obok drzwi wstaÂł i zasalutowaÂł im. Kiedy wykonywaÂł owy gest byÂł 'mierzony' przez Âślepia Akumy. SkierowaÂły siĂŞ od razu do sali ĂŚwiczeĂą.
- Hmm... Ciekawe czy ten Ray zjawi siĂŞ na treningu - zadrwiÂła lwica.

- Jupi! - krzyknĂŞÂła lwica sÂłyszÂąc dÂźwiĂŞki dochodzÂące z gÂłoÂśnika. RozdzieliÂła siĂŞ z opiekunkÂą juÂż kilka minut wczeÂśniej. Emily poszÂła bowiem na trening szybkoÂściowy. Dobrze znany Akumie instruktor wszedÂł na salĂŞ. WÂśrĂłd zwierzÂąt zauwaÂżyÂła znajomego wilka. PrychnĂŞÂła ze Âśmiechem. OczywiÂście owy mĂŞÂżczyznĂŞ przydzieliÂł ich do jednej pary. Najpierw mieli ze sobÂą walczyĂŚ, co samica przyjĂŞÂła z entuzjazmem: - dokopie mu - szepnĂŞÂła, a na dany sygnaÂł od razu zaatakowaÂła tworzÂąc sporÂą ranĂŞ na nodze przeciwnika.

- Szybka? To nazywasz szybkoœci¹ - syknê³a. Jej s³owa podzia³a³y na wilka tak jak zadzia³aÌ mia³y. Z³oœÌ przez moment nim ow³adnê³a. Rozpêdzaj¹c siê chcia³ uderzyÌ lwicê. Ta jednak tylko odskoczy³a. Samiec uderzy³ ³bem o œcianê, a ona bez najmniejszych problemów zada³a mu kolejny cios. Otwieraj¹c now¹ ranê. Kiedy wsta³ odskoczy³a na bezpieczn¹ odleg³oœÌ przygl¹daj¹c siê jego obra¿eniom.

- Przypominam ¿e mam dopiero dwa miesi¹ce - syknê³a w odpowiedzi - Potrafisz tak? - zapyta³a ironicznie i z ca³ej si³y wbi³a pazury w jego brzuch. Tylko niektóre koty mog³y tak robiÌ, a ona jednym z tych gatunków by³a. Inne zwierzêta uwa¿nie przygl¹da³y siê walcz¹cym. Lwica jednak spojrza³a w stronê ich instruktora, który kiwn¹³ g³ow¹ i powiedzia³:
- Brawo! Akuma dzisiaj siĂŞ wykazaÂłaÂś. - pochwaliÂł jÂą - Ray ty idÂź lepiej niech ci to ktoÂś opatrzy i zaraz wracaj na trening - zwrĂłciÂł siĂŞ surowo do wilka.

- Wilczku nauczysz siĂŞ wreszcie, Âże My tu mamy pewne zasady - powiedziaÂła lwica z ironiÂą w gÂłosie - A zresztÂą zarĂłwno ty jak i ja wiemy, Âże te rany sÂą na tyle powaÂżne, Âże mogÂą zaszkodziĂŚ twojemu zdrowiu - szepnĂŞÂła do niego tak, Âże tylko on to usÂłyszaÂł.

- Tak. To spójrz na ranê. - szepnê³a mu. Dziura by³a ogromna i widaÌ by³o miêso. Ten widok zadzia³a³ na samca, który jednak zgodzi³ siê by zosta³ opatrzony. Kiedy wróci³ instruktor zaprowadzi³ ich do osobnej saki, gdzie kolejno przechodzili ten sam test. Musieli wspó³pracowaÌ, by wygraÌ. Na ka¿dym kroku pojawia³y siê lasery i broù. Wprawdzie nie wyrz¹dza³a im ona krzywdy, ale nie o to tu chodzi³o:
- Akuma! Ray! Wasza kolej! Macie 50 poziom - powiedziaÂł otwierajÂąc mechaniczne drzwi do pokoju. Lwica cieszyÂła siĂŞ, bo po raz pierwszy byÂła na tych ĂŚwiczeniach, a zostaÂł im przydzielony najwyÂższy w grupie poziom. Inne zwierzĂŞta ĂŚwiczyÂły na 2.

- Ta... - powiedziaÂła od nie chcenia. ChwilĂŞ szÂła, ale zaraz podskoczyÂła i zaczĂŞÂła biec. Samic dopiero po chwili zauwaÂżyÂł laser i rĂłwnieÂż wykonaÂł podobne ruchy:
- Co robimy? - zapytaÂł
- Jak to co? Rozwalamy tamto coÂś... To hologram, ale zabawa jest fajna - zaÂśmiaÂła siĂŞ i zaatakowaÂła.